نام کامل او احمد بن حسین عبدالقادر بن احمد سردار البرزنجی می باشد ، وی از نوادگان شیخ عبدالصمد بابا رسول کبیر است .
وی نزد شیخ حکمت افندی و سایر علمای عصر خود تحصیل نمود ، او صوفی و صاحب خانقاه و تکیه بود ، وی مبارز ، مبلغ دین و حامی فقرا در تکیه معروف خانقاه بود ، او بارها به تبعید فرستاده شد و چندین بار نیز به زندان افتاد . وی در خلال جنگ جهانی اول به همراه چیروانش از « شعیبه و ناصریه » به جنگ با ترک ها پرداخت . برای صلح با ترک ها در مورد مسئله موصل فعالیت کرد .، سپس در مارس 1923 بازداشت شده به بغداد منتقل شد .
او از نوادگان سید باب علی همدانی ( متوفی به سال 1402 م ) است . ادیب کرد « رؤوف خانقاه » از نزدیکان وی می باشد که در 27 می 1973 در کرکوک درگذشت ، وی آشنا به ادبیات کلاسیک کرد بود .
برخی از مستشرقینی که در منطقه شمال در دهه بیست قرن گذشته او را ملاقات کرده بودند درباره وی مطالبی را به رشته تحریر در آورده اند ، همچنین گفته شده اگرچه او از خاندانی برزنگی بود اما طریقه و سلوکش برخلاف اکثریت آنها نقشبندی بوده است .
وی آثار خطی و چاپ نشده در موضوعات دینی و تصوف دارد .
