عبدالرحمن بزاز در طول دوران زندگی خود سه بار دستگیر و زندانی شد.
اولین بار در سال 1941 به علت حمایت از شورش
رشید عالی گیلانی بر ضد بریتانیا بازداشت و به زندان محکوم شد.
هواداری عبدالرحمن بزار از جنبش پان عربی باعث ایجاد اختلاف بین او و دولت
عبدالکریم قاسم شد و پس از سرکوب شورش 1959 بار دیگر بازداشت و شکنجه شد.
آخرین بار نیز در سال 1969 (بعد از کودتای حزب بعث)، به اتهام توطئه بر ضد رژیم بعث دستگیر و داراییش ضبط شد.
