فاطمه زرین‌ تاج برغانی

قره العین همانند یکی از عموهایش ابتدا به شیخیه گرایش پیدا کرد و برای مدتی رهبری بخشی از شیخیه در کربلا را به دست گرفت. با علنی شدن دعوت سید علی‌محمد باب، طاهره به وی گروید و بدون آنکه موفق شود تا پایان عمر او را از نزدیک ببیند، در زمره نزدیک‌ترین یاران او درآمد.قره العین اصولاً به دلیل داشتن برتری علمی بر سایرین، هیچ‏گاه تسلیم امر هیچ یک از رهبران فرقه بابیه نشد. تا آنجا که قدوس را در مقام شاگرد خود می‏ دانست. او تنها فردی از حروف حی‏ بود که شخصاً باب را ملاقات نکرد. شاید اگر او را می‏ دید که از نظر اطلاعات دینی بی‏ مایه است، از پیروی او دست می‏ کشید.

در بدشت اختلاف بین قرة العین و محمدعلی بارفروشی شدت گرفت. قرة العین  خواستار جدایی کامل آئین باب از اسلام و اقدام نظامی برای دفاع از جامعه بابی بود اما محمدعلی بارفروشی محافظه‌کارتر و خواستار آن بود که آئین بابی در قالب جنبشی با هدف نوزایی اسلام باقی بماند. قره العین در همان جا بدون روبنده در برابر حضار ظاهر شد و برای پیروان باب سخن گفت و غوغایی برپا کرد، بعضی از اصحاب با حجاب افکنی او مخالفت کردند از جمله قدوس که دست به شمشیر شد.

محمد تقی مامقانی عمو و پدرشوهر فاطمه قره العین بود.

طاهره بعد از شیخ احمد احسایی، با جانشین او سید کاظم رشتی، رهبر شیخیه مکاتبه داشت. در همین مکاتبات بود که به وسیله او به «قرةالعین» ملقب شد. سیدکاظم رشتی سخت تحت تأثیر استعداد این زن جوان قرار گرفت. او خرسند بود از اینکه در میان خانواده برغانی (که شیخیه را تکفیر کرده بودند) هوادارانی یافته‌است. قرة‌العین به قصد دیدن سید کاظم رشتی به کربلا رفت اما زمانی به آن شهر رسید که سید کاظم درگذشته بود.