رکن الدین مختاری فرزند مختارالسلطنه از اوایل جوانی وارد شهربانی شد. در کودتای سید ضیا الدین با درجه یاوری به معاونت شهربانی منصوب شد. در دوران رضاخان ریاست نظمیه را برعهده گرفت. مختاری بعد از استعفای رضاشاه از کار برکنار شد ــ پس از وقایع شهریور ۱۳۲۰ ــ به فکر خروج از ایران افتاد؛ در اوایل آبان که از طریق کرمانشاه قصد خروج از کشور را داشت به دستور دکتر "جلال عبده" دادستان دیوان کیفر دستگیر و به تهران اعزام شد. محاکمه مختاری و عوامل او در شهربانی از پر سروصداترین محاکمات بعد از شهریور 1320 بود. دکتر جلال عبده دادستان وقت دیوان کیفر، طی ادعانامه مفصلی 40 مورد اتهام بازداشت غیرقانونی و مباشرت در قتل و اعمال خلاف قانون دیگری به مختاری نسبت داد و به همراه عده‌ای دیگر محاکمه و به هشت سال زندان محکوم شد. ولی پنج سال بعد مورد عفو قرار گرفت.
آهنگهای بسیاری از او بر روی صفحه و نوار موجود است. اجراها و نواخته های او در میان مردم کمتر انتشار یافت زیرا هیچ گاه به طور حرفه ای به موسیقی نپرداخت اما آن چه از او به جا مانده بیانگر مهارت و تسلط او در نواختن ویولون است. ساخته هایش به سبک درویش خان نزدیک ولی مفصل تر است.
مختاری در باغ پدریش که در محدوده پایین دست پل امیر بهادر تا حوالی میدان راه آهن قرار داشت، تعدادی از گیاهان خارجی را به بهترین شکل پرورش می داد. امروز از آن باغ وسیع و زیبا، فقط نام خیابان مختاری باقی مانده است.
