نوازنده چیره دست سنتور سال های حدود 1322 است. او در ابتدا معروف به آقا محمدصادق سنتورچی، محمدصادق خان و بعد معروف به رییس شد. در اواخر دوره ناصر الدین شاه به «سرورالملک» لقب یافت. او ریاست نوازندگان دربار را داشت. کمانچه را از پدرش آموخت و سپس اصول موسقی ایرانی را از مکتب سنتور خان فرا گرفت و با اغلب سازها آشنایی داشت، محمدصادق خان علاوه بر سنتور، تار، سه تار و پیانو را نیز با مهارت و ظرافت تمام می نواخت. او اولین کسی است که وقتی پیانو به ایران آمد با این ساز نغمه های ایرانی نواخت. اولین کسی که پیانو را کوک ایرانی کرد و الحان ملی را در آن نواخت، سرورالملک بود که در هر گام دو پرده را تغییر کوک داد تا بتواند آهنگ های ملی را با آن اجرا کند. او با کم و زیاد کردن آب در پیاله های بلورین یک گام موسیقی ترتیب داد که با مضراب سنتور آنها را می نواخت. او در پایان عمر زمین گیر شد اما تا اواخر دوره مظفر الدین شاه به حیات خود ادامه داد.
بعد از آقاعلی‌اکبر دو تن از نوازندگان در دربار ناصرالدین شاه دارای مقام‌های مهمی بودند و موسیقیدان‌های آنها را به استادی قبول داشتند که یکی محمد صادق‌خان سرورالملک بود و دیگری آقا غلامحسین. مضراب او را به‌قدری تند و ریز و متوالی می‌زد که صدای آرشهٔ کمانچه می‌داد. محمد صادق خان به دلیل نزدیک بودن وضع نواختن سنتور و پیانو کوشش کرد که برای خوش آمد شاه نواختن پیانو را فرا گیرد و با آنکه در سنین کهولت بود برای نیل به مقصود از قریحه و نبوغ خویش کمک گرفت و تا حد امکان توفیق حاصل کرد و چون تشخیص داده بود دو صدایی که علاوه بر دوازده صدای موجود در هر گام پیانو مورد لزوم موسیقی ایرانی است در صدای پیانو وجود ندارد همچنان که هنگام نواختن سنتور وقتی می خواهد از آهنگی به آهنگ دیگر بروند و حتی در حین نواختن همان یک آهنگ برای به دست آوردن آن دو صدا نیز خرک سنتور را پس و پیش می کنند، سرورالملک نیز با تغییر کوک دو صدای مورد احتیاج موسیقی ایرانی، کوکی را که حالا مشهور به کوک «شور» است ابتکار کرد.
