میرزا احمد خان مشیرالسلطنه

در 21 رجب 1325 هـ. ق اتابک کشته شد و برای تعیین جانشین وی بین محمدعلی میرزا و مجلس اختلاف نظر حاصل شد. مجلس تمایل به ناصرالملک وزیر دارائی کابینه قبل داشت، ولی محمد علی میرزا مایل به زمامداری مشیرالسلطنه بود. سرانجام شاه پیروز شد و فرمان نخست‌وزیری به نام مشیرالسلطنه صادر گردید و او کابینه خود را در 16 شهریور ماه 1286 ش به مجلس معرفی کرد. در این کابینه وزارت داخله را خود برعهده گرفت ولی تحریکاتی از طرف بعضی از نمایندگان مجلس به عمل می‌آمد و با در نظر گرفتن این نکته که محمدعلی شاه قصد آشتی و سازش با مشروطه و مجلس را داشت، مشیرالسلطنه را وادار به استعفا نمود و به جای او ناصرالملک همدانی به ریاست دولت رسید.

پس از نظام السلطنه، مشیرالسلطنه بلافاصله نخست‌وزیر و کابینه خود را تشکیل داد و وزارت داخله را نیز عهده‌دار شد و در تهران حکومت نظامی برقرار گردید. حادثه به توپ بستن مجلس و تشکیل محکمه باغشاه و اعدام عده‌ای از مشروطه‌خواهان در این دوره صورت گرفت. دوران یازده ماههٔ صدارت مشیرالسلطنه در تاریخ مشروطیت ایران به استبداد صغیر تعبیر شده‌است.

در زمان سفر سوم مظفرالدین شاه به فرنگ وزیر داخله بود.

در سال 1302 ه.ق میرزا احمد خان مشیرالسلطنه با پرداخت سی هزار تومان پیشکشی به حکومت گیلان و طوالش رفت و مدت یکسال در آنجا باقی ماند و از این رهگذر سود قابل توجهی بدست آورد.

احمد مشیرالسلطنه در سال 1309 ه.ق دوباره از طرف کامران میرزا نایب السلطنه که حکومت مرکزی با وی بود، به حکومت گیلان رفت و مدت سه سال در آن جایگاه باقی ماند.

مشیرالسلطنه مدرسه و مسجدی در خیابان مولوی ساخت که هم‌اکنون پابرجاست و موقوفاتی نیز برای آن اختصاص داده شده‌است.

مشیرالسلطنه به فرمان مظفرالدین شاه عهده دار وزارت خزانه و ریاست ضرابخانه شد و با روابطی که با اتابک داشت در کار خزانه استقلال کامل پیدا کرد. وزارت خزانه او تا دوران صدرات عین‌الدوله طول کشید.

اختلاف و دعوای عین‌الدوله (صدراعظم) و مشیرالسلطنه بالا گرفت؛ صدراعظم پیروز شد و مشیرالسلطنه به عنوان تبعید به خراسان اعزام شد. پس از استعفای عین الدوله و تبعید وی به فریمان خراسان، مشیرالسلطنه به تهران بازگشت ولی شغلی نپذیرفت و یا به وی پیشنهاد نشد.

قوام الدوله برادر همسر مشیرالسلطنه بود.

مشیرالسلطنه پدر همسر ابوالحسن خان پیرنیا بود.