از نام کوچک او اطلاعی در دست نیست. به احتمال زیاد وصف دختر معمارباشی به گوش شاه رسید و پسندیده شد او به دربار راه یافت و در دسته همسران غیردائم ناصرالدین شاه قرار گرفت. کامران میرزا چهارمین فرزند ذکور ناصرالدین شاه حاصل این ازدواج بود و محبوبیت زیادی نزد شاه داشت. این محبوبیت به حدی بود که اگر منیرالسلطنه فقط «دختر یک نفر از معمارباشیان قدیم» نبود پسرش به ولایتعهدی منصوب می‌شد اما اصل و نسب مادر او را به مقام نایب‌السلطنگی رساند.
منیرالسلطنه که والده آقا نیز خوانده می‌شد محبوبیت فروغ‌السلطنه یا انیس‌الدوله را نداشت اما محبوبیت فرزندش در نزد شاه برایش کافی بود و همین امر او را در جرگه همسران فراموش شده شاه قرار نمی‌داد. پس از فوت مهدعلیا، مادر ناصرالدین شاه، هر ساله مراسم جشنی به مناسب جشن تولد حضرت فاطمه برپا می‌کرد با فوت او در سال 1290ق برگزاری این مراسم را منیرالسلطنه برعهده گرفت.
منیرالسلطنه دارای چهار برادر بود که همگی را او «راه می برد». برادر بزرگش به سمت لَله‌باشی کامران میرزا منصوب شد، دومین برادر محمدابراهیم خان معمارباشی به واسطه حرفه پدر چندی معمارباشی بود و در سال 1299ق با پرداخت پیشکش به شاه وزیرنظام شد و وزارت تهران را به او سپردند که این ارتقاء را بدون شک به خواهر خود مدیون بوده است. برادر دیگر وی احمدخان فراشباشی بود.
منیرالسلطنه دارای ثروت فراوان بود که بخشی از آن را وقف کرده، بعد از فوت برادرش امیرنظام با ارث به جا مانده از وی مدرسه‌ای را در گورستان مجاور بقعه امامزاده سید نصرالدین به نام مدرسه منیریه بنا و موقوفاتی از تهران و مازندران را برای هزینه‌های این مدرسه تعیین کرد. مدرسه در ششم ذی‌القعده 1311ق افتتاح شد.
مسجد منیریه در کنار بقعه امامزاده سید نصرالدین نیز از بناهایی است که منیرالسلطنه ساخته و آیینه‌کاری و ساخت ضریح نقره و گنبد این امامزاده نیز توسط وی در دوره ناصرالدین شاه صورت گرفته است.
رعایای قریه ازگل از دست والده نایب‌السلطنه عارض شده بودند که آبی از کوه ازگلی ها حق آبه دارند والده نایب‌السلطنه به بهانه غرس اشجار در دوطرف مجرای این آب درصدد تصرف این آب و نهر بوده است. ازگلی ها به واسطه باغبانباشی که از صیغه‌های خیلی محبوبه پادشاه است عارض شده بودند و حکم شد بیشتر از سی هزار درخت مادر نایب‌السلطنه را کنده دور انداختند.
با فوت ناصرالدین شاه، بنا به دستور مظفرالدین شاه زنان از حرم اخراج شدند: «خانم ها هر چه دارند مال خودشان و از اندرون خارج شوند جز خانم هایی که اولاد دارند و آنها را بفرستند به حیاط سروستان که منزل منیرالسلطنه مادر نایب‌السلطنه بود». منیرالسلطنه خود پیش از این دستور سروستان را تخلیه و به منزل فرزند خود کامران میرزا رفته بود. عمارت و باغ منیریه در کنار عمارت و باغ امیریه متعلق به وی بود که توسط کامران میرزا ساخته شد. منیریه پس از فوت منیرالسلطنه متروک بود و فقط در ایام محرم مراسم روضه‌خوانی در آن برقرار می‌شد.
از زمان فوت منیرالسلطنه اطلاعی به دست نیامد ولی او تا اواسط دوره مظفری زنده بوده. کامران میرزا در سفرنامه خود به قم در صفر 1320 ه.ق از خداحافظی با سرکار خانم و سرورالدوله نوشته است.
